HIV

Jak się przenosi?

W codziennych warunkach zakaźne są: krew, sperma, preejakulat (wydzielina z cewki moczowej pojawiająca się w chwilach podniecenia), a także wydzielina z pochwy i odbytu. Aby w ogóle mogło dojść do zakażenia muszą się one dostać albo na świeżą ranę albo na błony śluzowe (oczy, usta, nos, pochwa, odbyt, cewka moczowa). Nieuszkodzona skóra zabezpiecza przed zakażeniem. W kontaktach seksualnych przed zakażeniem chronią: prezerwatywa, chusteczki lateksowe i rękawiczki. W wybranych sytuacjach należy również
rozważyć stosowanie profilaktyki poekspozycyjnej. Bliższych informacji udzieli lekarz specjalista zajmujący się leczeniem zakażenia HIV. Wykaz ośrodków leczących HIV/AIDS można znaleźć na stronie www.aids.gov.pl.
Codzienne kontakty, wspólne mieszkanie, praca, korzystanie z tych samych przyborów kuchennych czy z tej samej łazienki nie stanowią zagrożenia. HIV jest bowiem wyjątkowo wrażliwy na działanie detergentów (mydło, proszek do prania, płyn do mycia naczyń), więc po kontakcie z nimi traci zakaźność. Podobnie działają na niego podwyższona temperatura (powyżej 56 stopni Celsjusza) powyżej 30 minut i wysuszenie.
Do zakażenia dochodzi przede wszystkim podczas kontaktów seksualnych i podczas dożylnego używania narkotyków. W przypadku braku odpowiedniego postępowania przed porodem, a następnie w jego trakcie, zakażenie HIV może być również przeniesione z zakażonej matki na dziecko. Karmienie piersią jest zabronione.
Ryzykowne jest też używanie wspólnych rurek (słomek, banknotów) do wciągania narkotyków, jeśli na ich końcach znajduje się krew(w takiej sytuacji istnieje również duże ryzyko zakażenia się HBV i HCV – tzw. „żółtaczkami zakaźnymi”).

Jakie są objawy?

W początkowej fazie zakażenia (pierwsze 2-8 tygodni) mogą wystąpić całkowicie niecharakterystyczne objawy przypominające grypę. Mogą one również w ogóle nie wystąpić, nawet przez wiele lat przebieg jest bezobjawowy, pacjent pozostaje jednak zakaźny podczas kontaktów opisanych wcześniej.

Jak można się zbadać i leczyć?

Jedynym sposobem potwierdzenia bądź wykluczenia zakażenia jest wykonanie testu wykrywającego przeciwciała anty-HIV lub białko p24 wirusa. W razie wyniku dodatniego należy go zweryfikować testem potwierdzenia wykonywanym z drugiego pobrania krwi.
Zakażenie można wykluczyć dopiero po 3 miesiącach od ryzykownej sytuacji. Można je jednak zwykle potwierdzić wcześniej, bo już po 5–6 tygodniach. Z kolei po 2 tygodniach od ryzykownej sytuacji można postawić wstępne podejrzenie zakażenia.

Jeśli podejrzewasz, że mogłaś/mogłeś zakazić się HIV, zbadaj się.

Badanie można wykonać u lekarza, zastrzegając swoje dane osobowe, a także nieodpłatnie i anonimowo w punktach konsultacyjno-diagnostycznych (www.aids.gov.pl – zakładka Testy na HIV).
Leczenie osób żyjących z HIV (obywateli Polski) finansowane jest w 100% przez Ministerstwo Zdrowia i dostępne jest dla każdego pacjenta, który ze wskazań medycznych kwalifikuje się do leczenia.
Leczenie nie tylko umożliwia zablokowanie namnażania wirusa, lecz także zdecydowanie wydłuża i poprawia jakość życia. Im wcześniej zakażenie zostanie wykryte, tym prostsze będzie jego leczenie (będzie obarczone mniejszą liczbą powikłań).