KIŁA

Jak się przenosi?

Przenosi się bardzo łatwo podczas bliskich kontaktów z zakażoną osobą, w tym również podczas seksu oralnego, jeśli zmiany (owrzodzenia lub guzki) zlokalizowane są w obrębie jamy ustnej i gardła. Ryzykowne może być nawet używanie wspólnych przyborów kuchennych, kosmetycznych czy choćby całowanie (w zależności od stanu zakażonego). Kontakt musi być bezpośredni i bliski, gdyż krętek blady jest bardzo wrażliwy na czynniki fizyczne (niska/podwyższona temperatura, słońce, wysuszenie) i chemiczne. Bakterie łatwo giną poza organizmem. Anegdotyczne opowieści o kile nabytej w związku z korzystaniem z publicznych toalet lub wspólnych ręczników należy uznać za mało prawdopodobne.
Prezerwatywa, chusteczka lateksowa i rękawiczki chronią przed zakażeniem. Jeśli chusteczki lateksowe do seksu oralnego z kobietą nie są dostępne, można je zrobić samemu rozcinając prezerwatywę wzdłuż.

Jakie są objawy?

Kiła nazywana jest wielkim imitatorem i może naśladować wiele innych chorób. W jej przebiegu można wyróżnić trzy okresy:

• kiła wczesna pierwszorzędowa: po kilku tygodniach od zakażenia w miejscu wniknięcia bakterii (zwykle penis, usta, język, gardło, palec, srom, pochwa, odbyt) pojawia się owrzodzenie – twarde i zupełnie bezbolesne – dlatego może zostać niezauważone. Jest ono bardzo zakaźne, jednak znika samoistnie po kilku tygodniach.
  kiła wczesna drugorzędowa: z miejsca pierwotnego zakażenia bakterierozsiewają się po całym organizmie, co prowadzi do pojawienia się grudkowej czerwonawej wysypki na tułowiu i co bardzo charakterystyczne - również na dłoniach i podeszwach. Zmiany skórne nie swędzą, ale po ich rozdrapaniu wydzielina jest bardzo zakaźna. Po kilku tygodniach wysypka ustępuje samoistnie.
• kiła późna: po ponad 2 latach od zakażenia, zwykle zupełnie bezobjawowych, mogą pojawić się tzw. kilaki (guzki). Mogą wystąpić w dowolnej okolicy, są bezbolesne, zwykle nieco ciemniejsze od otaczającej skóry. Kilaki często ulegają martwicy i rozpadają się z wytworzeniem owrzodzeń i zniszczeniem okolicznych tkanek (zniszczenie i zniekształcenie np. nosa, narządów płciowych, narządów wewnętrznych).
  U osób zakażonych HIV zmiany kiłowe mogą być mnogie i rozsiane, a ponadto mogą utrzymywać się dłużej lub pojawiać wcześniej.

Jak można się zbadać i leczyć?

Jedynym wiarygodnym badaniem jest test krwi wykrywający przeciwciała przeciw krętkom kiły (VDRL, RPR), który w razie wyniku dodatniego należy zweryfikować tzw. testem potwierdzenia.
Leczenie jest zazwyczaj dość proste i polega na przyjmowaniu antybiotyku. W zależności od fazy zakażenia podaje się dawkę jednorazową albo kontynuuje leczenie przez 10–21 dni.
Leczenie praktycznie zawsze prowadzi do pełnego wyleczenia, jeśli jednak zostanie rozpoczęte dopiero po 5–10 latach od zakażenia mogą pozostać trwałe uszkodzenia wyrządzone przez bakterie. Opisuje się coraz więcej przypadków nieskutecznego leczenia związanych z opornością bakterii na stosowane antybiotyki.

Przechorowanie nie zabezpiecza przed kolejnym zakażeniem.

tekst za AIDS.GOV.PL